voormalig Autocoureur Hij begon met autoracen in 1999 in de Citroën Saxo Cup. In 2001 en 2002 werd hij kampioen in de Benelux en Nederlandse Formule Ford. 2003 is voor hem een zeer succesvol jaar, hij wordt kampioen in de Duitse Formule Volkswagen. In 2004 stapt hij over naar de Formule Renault V6 en wordt zevende. Hij gaat naar de World series by Renault 3.5 in 2005 en wordt negende. Zijn beste resultaat was een tweede plek in Monaco. Ook in dat jaar wint hij de Dutch Drift Challenge. Hij is nu race-instructeur.
voormalige Formule 1, Autocoureur Afkomstig uit een race-milieu begon Stuck al vroeg met autosport en op zijn negentiende won hij de 24 uur van Nürburgring, twee jaar later gevolgd door een zege in de 24 uur van Spa-Francorchamps. In 1974 behaalde Stuck een tweede plaats in het Europese Formule 2-kampioenschap en hij debuteerde datzelfde jaar in de Formule 1 bij March. Na enkele seizoenen bij March werd hij in 1977 de opvolger van de verongelukte Carlos Pace bij Brabham. Hij behaalde met die auto twee derde plaatsen en leek op weg naar de zege in de Grand Prix van de Verenigde Staten op Watkins Glen International, maar hij crashte in de regen. Nadat Brabham Niki Lauda had aangetrokken, kon Stuck vertrekken en na twee anonieme jaren bij Shadow en ATS trok hij zich eind 1979 terug uit de Formule 1 om zich te richten op Sportscar-races.
voormalig Autocoureur Hij werd Champ Car-kampioen in 2000 en 2001 en won de Indianapolis 500 in 2003. Hij werd geïnspireerd door het succes van Emerson Fittipaldi en begon zijn racecarrière in de karting in de vroege jaren 80. Hij ging in 1987 in de Formule Ford rijden en in 1991 stapte hij over naar de Formule 3. De Ferran won het Brits Formule 3-kampioenschap in 1992 en pakte zeven overwinningen. Eind 1994 werd de Ferran uitgenodigd voor een test bij het Champ Car-team van Jim Hall. Ondanks het feit dat hoofdsponsor Pennzoil bezorgd was dat de Ferran geen grote naam was, kreeg hij toch een zitje in het team voor het seizoen 1995. De Ferran nam dit aan omdat er geen Formule 1-team interesse had in zijn diensten. De Ferran won de “Rookie Of The Year”-award door een veertiende plaats in het eindklassement. Eind 2003 besloot de Ferran te stoppen met racen.
Zakenman en voormalig Autocoureur Hij is vooral bekend als de oprichter en voormalig vice-voorzitter van Saleen, Inc. , oorspronkelijk Saleen Autosport genaamd, een OEM- fabrikant van speciale voertuigen, waaronder de Saleen S7 en sterk gemodificeerde Ford Mustangs. Met interesse in snelle auto’s, aangewakkerd door de aankoop van een Porsche door zijn vader , sloot Steve zich aan bij de Porsche Owners Club en werkte zich een weg omhoog door de rangen van de clubraces, wat leidde tot een carrière in de professionele racerij. Hij nam deel aan de Formula Atlantic- serie waar hij in 1980 derde eindigde in het eindklassement achter de uiteindelijke kampioen Jacques Villeneuve . Hij stapte in 1982 over naar de SCCA Trans-Am Series en reed in een Ford Mustang. Vanaf hier begint een passie voor een van de beroemdste auto’s van Ford zich te manifesteren.
Auto Coureur Vanuit de karts ging Apicella in een keer naar de Formule 3 in 1984, en drie jaar later volgde de overstap naar de Formule 3000. Ook testte hij toen een Minardi F1-auto. Eind jaren tachtig behoorde Apicella tot de toppers in de F3000, maar in tegenstelling tot concurrenten als Jean Alesi, Éric Bernard en Eric van de Poele wist hij geen plekje te veroveren in de Formule 1. Na nieuwe F1-tests voor Minardi en Modena vertrok Apicella naar Japan om zijn carrière een nieuwe impuls te geven. In de Japanse Formule 3000 bleek hij competitief en behaalde enkele zeges. In 1993 kreeg hij alsnog een echte kans in de Formule 1. Thierry Boutsen was na een teleurstellende periode bij Jordan na de Grand Prix Formule 1 van België per direct gestopt en teambaas Eddie Jordan gaf Apicella de kans zich te laten zien bij diens thuiswedstrijd op Monza. Hij kreeg een contract voor één wedstrijd.
voormalige Italiaanse Formule 1 Coureur Hij begon zijn Formule 1-carrière in 1997 bij het team van Minardi. In 1998 en 1999 reed Jarno Trulli voor het team van Prost, waarna hij de overstap maakte naar Jordan, waar hij twee jaar heeft gereden. In 2001 maakt hij dan de overstap naar Renault, waar hij drie jaar zou blijven voordat hij naar Toyota overstapte. In het laatste jaar dat hij bij Renault reed, pakte hij zijn eerste en enige overwinning in de Formule 1 op het stratencircuit van Monaco. Op 14 december 2009 werd officieel bekendgemaakt dat Trulli was opgenomen in Team Lotus, waar hij in 2010 en 2011 voor reed. Op 30 oktober 2011 maakte hij in de Grand Prix van India zijn 250e start in een Formule 1 Grand Prix. Van het toenmalige veld hadden alleen Rubens Barrichello en Michael Schumacher meer races gereden. Ook voor het seizoen 2012 had Trulli een contract met Lotus, dan Caterham geheten, om daar te racen. Hij werd voor de eerste race echter al vervangen door Vitali Petrov, waarmee zijn Formule 1-carrière na 15 jaar ten einde kwam. In het seizoen 2014-2015 maakte Trulli zijn terugkeer in de autosport in het nieuwe elektrische kampioenschap Formule E. Hij kwam hier uit voor zijn eigen team Trulli GP, met Michela Cerruti als teamgenoot.
voormalig Nascar Autocoureur Sadler startte zijn carrière in de Busch Series in 1995. In 1997 won hij voor de eerste keer een race toen hij eerste werd op de Nazareth Speedway. Hij won later dat jaar nog twee races, op de Myrtle Beach Speedway en de Gateway International Raceway en werd vijfde in de eindstand van het kampioenschap. Een jaar later won hij twee keer, op de Bristol Motor Speedway en de North Carolina Speedway. Hij debuteerde in 1998 in de Winston Cup, de huidige NASCAR Sprint Cup en hoogste klasse in de NASCAR. In 1999 ging hij fulltime racen in deze raceklasse. De eerste overwinning kwam er in 2001 toen hij de Food City 500 won op de Bristol Motor Speedway. In 2004 won hij de Samsung / RadioShack 500 op de Texas Motor Speedway en de Pop Secret 500 op de California Speedway en werd hij negende in de eindstand van het kampioenschap, zijn beste resultaat tot nog toe. In 2005 vertrok hij vier keer vanaf poleposition maar ondanks de goede kwalificatieritten dat jaar kon hij geen zeges behalen, het beste resultaat was een tweede plaats op de Bristol Motor Speedway. In 2010 rijdt hij het kampioenschap voor het raceteam van Richard Petty.
voormalig Belgisch Formule 1 Coureur Via de Formule 3 en de Formule 2 belandde hij in 1983 in de Formule 1. Hij debuteerde bij het team van Arrows in de Grote Prijs van België, waarin hij door technische problemen tot opgave werd gedwongen. Hij reed in zijn Formule 1-carrière voor de teams van Arrows, Benetton, Williams, Ligier en Jordan. Hij won in 1989 met Williams zowel in Canada als Australië, telkens in de stromende regen.In 1990 behaalde hij zijn derde en laatste overwinning in Hongarije waar hij van start tot finish de leiding wist te behouden. Behalve in de Formule 1 kwam hij ook meermaals uit in uithoudingswedstrijden zoals de 24 uur van Le Mans, onder andere voor Porsche en Toyota.
voormalig Oostenrijks Formule 1 Coureur Hij reed van 1997 tot 2000 voor Benetton Formula en van 2001 tot 2005 voor McLaren. Bij McLaren fungeerde Wurz als testrijder, maar mocht tijdens de GP van San Marino in 2005 de coureur Juan Pablo Montoya vervangen. Deze race finishte Wurz op een vierde positie, maar werd uiteindelijk derde dankzij de diskwalificatie van Jenson Button. Op 2 januari 2006 maakte Williams F1 bekend dat Wurz bij hen had getekend. Wurz verschijnt in 2007 voor het eerst sinds 7 jaar weer aan de start van een kampioenschap , als tweede rijder bij dit team. Op 10 juni van dat jaar bezorgde hij het Williams-team een podiumpositie op het Canadese Circuit Gilles Villeneuve. Na de Grand Prix van Shanghai in 2007 kondigde Wurz zijn vertrek aan als Formule 1 coureur vanwege motivatieproblemen. Hij kwam later terug op zijn besluit om te stoppen in de Formule 1. In 2008 was hij de officiële testcoureur van het team van Honda F1. Op 5 december 2008 maakte dat team bekend te stoppen met al haar Formule 1 activiteiten.
voormalig Nascar Coureur Jonathan Alan Denning is een Amerikaanse NASCAR-coureur. In 2009 verliet Jon zijn NASCAR-carrière om zijn opleiding voort te zetten. Op 29 april 2012 werd Jon opgenomen in de National Jewish Sports Hall of Fame and Museum en is de enige persoon die dit heeft gedaan in de categorie “Auto Racing”.
